معنی وطن فروش - جستجوی لغت در جدول جو

وطن فروش

حیله گر، مکار

(خَ نَ / نِ کَ دَ / دِ)

فروشندۀ خون. آنکه خون مقتول را بچیزی سهل معاوضه کند. (آنندراج) ، آنکه خون خود را در مقابل وجهی می فروشد تا از بدن او خون بگیرند و در شیشه ها کنند و بهنگام احتیاج مریضی بخون آن را بدو تزریق نمایند

لغت نامه دهخدا

نان فروش

(دَ)

فروشندۀ نان. نانبا. (آنندراج) : نزدیک دوکان نان فروشی رفتیم. (انیس الطالبین ص 22).
گر گشاید نان فروش من دکان خویشتن
میرساند بینوایان رابنان خویشتن.
سیفی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

دین فروش

(عَ قَ اُ دَ / دِ)

که دین را در برابر دنیا بفروشد و از دست دهد:
نباشند شاهان مادین فروش
بفرمان دارنده دارند گوش.
فردوسی.
بفرمان یزدان نهاده دو گوش
ازیشان نباشد کسی دین فروش.
فردوسی.
که ای زرق سجادۀ دلق پوش
سیه کار دنیاخر دین فروش.
سعدی.
- دین فروشان، یعنی اصحاب ریا. (شرفنامۀ منیری) :
دین فروشان را ببوی زلف او
طیلسان در وجه زنار آمده ست.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

روغن فروش

(مِ پَرْ وَ دَ / دِ)

کسی که هر مادۀ دسم و چربی خواه نباتی یا حیوانی بفروشد. (ناظم الاطباء). سمان. دهان. (یادداشت مؤلف). فروشندۀ روغن است اما برای خواربارفروش علم شده است. (از شعوری ج 2 ورق 24)

لغت نامه دهخدا

فوطه فروش

(زَ / زِ رَ / رُو)

فوطه فروشنده. کسی که فوطه فروشد. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

سخن فروش

(نِ بَ تَ / تِ)

متملق و چاپلوس. (آنندراج) :
ما را سخن فروش نهادی لقب چه بود
از چه بزر ز ما نخریدی همی سخن.
فرخی (دیوان چ عبدالرسولی ص 324).
، شاعر. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

حسن فروش

(اِ کَ دَ / دِ)

جلوه دهنده حسن:
اگرچه حسن فروشان به جلوه آمده اند
کسی به حسن و ملاحت به یار ما نرسد.
حافظ